Naam: Maarten Franssen
geboren: 05 - 01 - 1955
Opleiding: NLO TEHATEX, Tilburg 1976 t/m 1981
Tijdens mijn opleiding als leraar Handvaardigheid en tekenen, heb ik les heb gehad van onder
meer Arie Berkulin, Appie Drielsma, Jan Goosen, Theo Kuipers en Piet Killaars. Deze inspireerde mij in mijn
zoektocht naar materialen en vormen.
Na mijn studie ben ik het grootste gedeelte van mijn beroepsmatige leven docent Handvaardigheid
en Tekenen geweest in het Middelbaar Beroepsonderwijs. Naast mijn professie als docent ben ik,
weliswaar niet full time, blijven zoeken naar en het verbeelden en uitbeelden van vormen.
Schelpen, bladeren van bomen, fossielen, schepen en boten zijn mijn inspiratiebron voor beelden
voornamelijk in gips en hout.
Fenomenen in de natuur zijn van oudsher het uitgangspunt geweest voor beelden en vormen in de
kunst in diverse culturen over de hele wereld. De diversiteit in vormen, structuren, ritmiek,
kleur en plasticiteit zijn bijna onuitputtelijk.
Tot voor een paar jaar geleden hebben dit beelden opgeleverd waar vormen uit de natuur, een
duidelijke rol speelde. Naarmate mijn werk zich ontwikkelde neemt dat een steeds minder
belangrijke rol in. Door kennis te maken met werk van beeldhouwers als Deacon, Penone, Chillida
veranderen mijn beelden van vorm en materiaal. Hout en gips maakt plaats voor brons, staal en
aluminium. Van min of meer naturalistisch figuratief naar mate van abstractie.
Wat mij altijd bezig heeft gehouden zijn de overeenkomsten in verschillende culturen en
religies, meer dan de tegenstellingen waar men meestal de nadruk op legt. Door kennis te maken
met de Asmat in Papoea Nieuw Guinea. De decoraties op schilden en rituele beelden, die op
systematische en stilistische wijze aangebracht worden, leveren een beeldtaal op die
vergelijkbaar is met de systematische decoraties die terug te vinden is in de Moorse cultuur.
Reizen naar Marokko en Andalusië in Spanje versterkte dit idee. Voor mij heeft dat een
beeldtaal opgeleverd. Deze zoektocht naar tekens uit verschillende culturen levert steeds weer
nieuwe vormen op.
Net zoals een Chinese monnik dichtte:
ik ken de naam niet
maar zeg het is de weg
om het te beschrijven
noem ik het groots
groots is buiten je zelf treden
buiten je zelf treden ver weg
ver weg en terugkeren
Lautze